Traduzione
in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese,
di Antioco e Paolo Ghiani ; consulenza esegetica di Antonio Pinna
pubblicata
su
Vita Nostra 2000, anno 40:
Mc 7,1-23: n. 30, Domenica 3 settembre 2000, p. 5;
Mc 7,24-37, n. 31, Domenica 10 settembre 2000, p. 5.
1E si pinnigant anca fut issu is fariseus e unus cantus òminis de lei bènnius de Gerusalemi. 2E candu iant biu ca unus cantus de is iscientis suus papànt chentza de s'aprontai, iat èssiri a narri chentza de si sciacuai is manus, 3 - ca is fariseus e totus is Giudeus non papant chi non si sciàcuant is manus cun d’una farrancada, pumpiendi su connotu de is antigus 4 e candu fùrriant de su mercau non papant chi non si sciàcuant, e tenint fintzas e atras cosas medas chi ant connotu de apumpiai: sciacuaduras de tassas, de tianus e de istrexus de arràmini [e istòias] - 5is fariseus e is òminis de lei ddi pregontant: «Poit’est chi is iscientis tuus non sighint su connotu de is antigus e papant chentza de s'aprontai is manus ?».
6E issu ddis iat nau:
«Giustu iat profetau de bosatrus, Isaia,
fraitzus,
comenti ddu’ at iscritu:
Custu pòpulu m’onorat cun is labras,
ma su coru insoru est aillargu de mimi;
7m’onorant de badas
imparendi imparus, pretzetus de òminis.
8Lassendi su pretzetu de Deus,
apumpiais su connotu de is òminis».
9E ddis naràt:
«Giustu de su pretzetu de Deus si ndi storrais
po ténniri in contu su connotu de bosatrus.
10Mosè iat fintzas e nau:
“Onora a babbu tuu e a mama tua”,
e,
“a chini maledixit a su babbu e a sa mama,
siat acabbau cun sa morti”.
Ma bosatrus narais:
Chi un’òmini narat a su babbu o a sa mama:
“Korban est custu",
est a nai:
"Est un'impromitèntzia
su chi iast a dèpiri arriciri de agiudu de parti mia",
12non ddi lassais fai prus nudda po su babbu o po sa mama
13torrendi a nudda su fueddu de Deus
po su connotu chi bosatrus etotu eis intregau.
E cosas aici ndi faeis medas».
14E iat tzerriau torra a sa genti e ddis naràt:
«Ascurtaimì totus e cumprendei:
15Non s’agatat nudda in foras de s’òmini
chi intrendinceddi aintru
ddu potzat amaciai.
Est su chi ndi bessit de s’òmini
chi amàciat a s’òmini! (16).
17E candu nci fut intrau a domu, aillargu de sa genti,
is iscientis suus dd’iant pregontau de sa parabula.
18E ddis narat:
«Tandus seis fintzas e bosatrus chentza de sentidu?
Non cumprendeis ca totu su chi est a parti de foras,
intrendudinci aintru de s’òmini,
non ddu podit amaciai,
19ca non nci dd’intrat a su coru,
ma a brenti e nci dd’acabat in sa bassa?»,
faendi sintzilla donnia cosa de papai.
20E naràt:
«Su chi ndi bessit de s’òmini,
cussu est chi amàciat a s’òmini.
21Ca de aintru de su coru de is òminis
ndi bessint is pentzamentus malus:
bregùngias, furas, mortis,
22adultèrius, susunchèntzias, malesas,
trassa, disonestai, ogu malu,
frastimu, fari mannosu, locura.
23Totus custas cosas malas ndi bessint de aintru
e amàciant a s’òmini».
24Tandus si ndi fut pesau e si ndi fut andau de innì a is partis de Tiru e fut intrau a una domu e boliat a no ddu sciri nemus, ma non fut pòtziu abarrai cuau. 25Antzis illuegu dd’iat avreguau una fèmina chi teniat una fillixedda chi portàt unu spìritu malu, issa, lòmpia, si nci ddi fut getada a peis. 26Sa fèmina fut greca, de genti Sirofenissa, e ddi dimandada a nci bogai su dimòniu de sa filla sua. 27E issu ddi naràt: «Innantis lassa chi ndi siat bogau su fàmini a is pipius, ca no est bellu a ndi pigai su pani de is pipius po nci ddu fuliai a is calleddus». 28E issa iat arrespustu, e ddi narat: «Sennori, fintzas e is calleddus, asuta de sa mesa, si papant sa farinalla de is pipieddus». 29E dd’iat nau: «Po custu fueddu, bai: su dimòniu nd’est bessìu de filla tua. 30Torrada a domu sua, iat agatau sa pipiedda arrimada in su letu e su dimòniu ndi fut bessiu.
31E nci fut bessiu torra a is partis de Tiru, fut passau in Sidoni e fut torrau a su mari de sa Galilea a tretu de mesu de is làcanas de is Dexicitais. 32E nci ddi portant unu chi fut surdu e achichiadori e ddi pedint a ddi ponni sa manu, 33e [Gesùs] stresiendinceddu a parti aillargu de sa genti, dd’iat postu is didus in ogus, iat fatu salìa e dd’iat tocau sa lìngua, 34e pesaus is ogus a celu iat suspirau e ddi narat: «Effatà», est a nai «Oberitì totu!». 35E illuegu si ddi fiant obertas is origas e si ddi fut istrobìu su nuu de sa lìngua e fueddàt paris. 36E ddus iat pretzetaus a non nai nudda a nemus; ma prus ddus pretzetàt e prus e prus ddu ddu bogànt a craru. 37 E abarrànt spantaus meda meda e narànt: «At fatu dònnia cosa bella, fait intèndiri is surdus e fait fueddai is mudus!».