© Vangelo di Luca 2004.
Traduzione dal greco in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, di Antioco e Paolo Ghiani.
Traduzione dal greco in sardo logudorese di Socrate Seu.
Consulenza esegetica e filologica di Antonio Pinna e Antonio Piras.

Luca 21,1-19 x Domenica 33 Tempo Ordinario 14 nov 2004

(††) dopo un termine che appare solo una volta in tutto il Nuovo Testamento

(†) dopo un termine che appare solo una volta in Lc.

L'accento delle parole, ove non indicato, cade sulla penultima vocale.

Ghiani 2000 Seu 03 Seu Proposta 04 Modifiche  
 

1 E Gesus si fut postu a castiai, e at biu is chi nci poniant is ofertas insoru in s’aposentu de is orarias, e fiant arricus.

 

Lc 21,01 Pesèit, duncas, sos ojos e bidèit pessones ricas betendhe sas ofertas issoro in su logu ‘e sas ofertas.

 
 

2 Ma at biu puru, una fiuda abbisongiosa getendinci duus soddus,
 

 

Lc 21,02 Bidèit posca una pòvera batìa ‘etèndhebbi duos minudos,


3 e at nau: "Deaderus, si ddu nau dèu: sa fiuda, custa pobora, nci at getau prus de totus.
 

Lc 21,03 e nerzèit: “In veridade bos naro chi custa batìa mancari pòvera b’at betadu piùs de totu cantos.

 
 

4 Ca totus po ponni in s'oferta ant pigau de cussu chi teniant in prus, issa po contras, at pigau de su pagu chi teniat, at postu totu su beni chi teniat.

 

Lc 21,04 Difatis, totu custos an betadu in sas ofertas de su chi lis subraìat, pero issa, in sa povertade sua, b’at betadu totu su ch’aìat pro viver”.

 

5 E in s'interis chi unuscantus fueddànt de su tempru, comenti fiat cuncordau cun totu sa petzeria bella e cun is donus fatus po impromissa, at nau:

 

Lc 21,05 E sigomente bi ndh’aìat calicunos chi de su tempiu fin nerzendhe chi fit adornadu ‘e bellas pedras e donos de promissas, nerzèit:

 

Lc 21,05 E sigomente bi ndh’aìat calicunos chi de su tèmpiu fin nendhe chi fit adornadu ‘e bellas pedras e donos de promissas, Gesùs nerzeit:

 
 

6 "Totu custas cosas chi bieis, at a lompiri sa di chi no ant a lassai perda in pitzus de perda chi non nd’at èssiri sciusciada".
 

 

Lc 21 “Dei custas cosas che sezis mirendhe, no s’at a lassare una pedra subra s’àtera chi no siat dirruta.

 

Lc 21,06 “De-i custas cosas chi sezis bidendhe, an a benner dies chi no s’at a lassare pedra subr'a pedra chi no siat dirruta.

 
 
 

7 Aici dd'ant fatu custa pregonta narendiddi: "Su maistu, candu duncas ant a èssiri custas cosas e cali su sinnali candu custas cosas funt po sussèdiri?".

 

Lc 21,07 Lu preguntein assoras nerzendhe: “Su Mastru, candh’est, duncas, chi custas cosas an a sutzeder? e candho custas cosas an a esser acanta a sutzeder, su signale ite at a esser?”.

 
 

8 E at nau: "Castiai de non si fai cullunai , ca medas ant a benniri a nòmini miu, narendi: "Seu deu", e, "Su tempus est acostendi"; non sodigheis infatu insoru.

 

Lc 21,08 Assoras isse nerzeit: “Abbaidade de no bos fagher trampare; medas difatis an a benner in nùmene meu nerzendhe: ‘So eo’ e ‘Su tempus est acurtzu’. No lis ponzedas fatu!

 
 

9 E candu eis a intèndiri de gherras e de rivolutzionis, non si sprameis, ca innantis depint sussediri custas cosas, ma no at a èssiri illuegu s'acabu".
 

 

Lc 21,09 Candho azis a intendher de gherras e de trèulos, no bos assustedas, ca cheret ch’innantis custas cosas sutzedan, ma sa finitia no at a esser luego”.

 
 

10 Tandus ddis

naràt: "S'at a pesai una genti contras a s'atra e un’arrènniu contras a s'atru
 

 

Lc 21,10 Tandho si ponzeit a lis narrer: “S’at a pesare pòbulu contr’a pòbulu e regnu contr’a regnu,

 

11 e nci at ari terremotus mannus e a logus famini e pestas, nci at ari spantus e de su celu sinnalis mannus.
 

 

Lc 21,11 b’at a aer tremutos mannos e in paritzos logos caristias e pestilèntzias, no solu, ma fintzas signos mannos dae su chelu

 
 

12 Ma innantis de totu custas cosas ant a cicai de si cassai e s'ant a ponni in fatu e s'ant a intregai a is sinagogas e a is presonis, e si nd'ant a ingolliri ananti de urreis e guvernadoris po mori de su nòmini miu.

   

Lc 21,12 Pero innantis de totu custu bos an a ponner sas manos subra e bos an a persighire, intreghèndhebbos a sas sinagogas e a sas presones, trazendhebboche a dainantis de res e guvernadores previa de su nùmene meu.

   
 

13 (Aìci) eis a tenniri manera de fai a testimongius.

   

Lc 21,13 Pro ‘ois custa at a esser s’ocajone ‘e dare testimonia.

   
 

14 Poneisì duncas in coru de non s'aprontai innantis (su de nai) po si difendiri.
 

 

Lc 21,14 Ponìdebbos in mente, duncas, de no bos aprontare sa defensa ‘ostra in antìtzipu;

 
 

15 Deu s'ap’a donai fueddus e sabiori chi totus
is nemigus de bosatrus no ant a podiri arresistiri e contrannarri.

   

Lc 21,15 ca eo bos apo a dare limba e sabidoria, de manera chi totu sos oposidores bostros no an a esser capatzes ne de bos cuntrastare ne de bos contraigher.

   

16 E fintzas e is babbus e is mamas de bosatrus e totu, e fradis e parentis e amigus s'ant a intregai a genti chi nd'at a fai morri unuscantus de bosatrus.
 
 

Lc 21,16 Ma bos an a intregare fintzas sos babbos e-i sas mamas, sos frades, sos parentes e-i sos amigos, e de ‘ois ndh’an a bochire,

 
 

17 E totus s'ant a tirriai po mori de su nòmini miu.

 

 

Lc 21,17 e azis a esser in òdiu a totugantos pro more ‘e su nùmene meu,

 
 

18 Ma nemancu unu pilu de sa conca de bosatrus s'at a perdiri.

   

Lc 21,18 ma nemmancu unu pilu ‘e sa conca ‘ostra s’at a isperder.

   
 

19 Ma bosatrus abarrai firmus e s'eis a salvai.

 

Lc 21,19 Est cun sa perseveràntzia ‘ostra chi bos azis a salvare sa vida.

 

Discussione

 

 

alto

 

Lc 21,05 nendhe

 

SS 31.10.04 Forma contratta di uso comune per nerzendhe.

 

Lc 21,05 Gesùs

 

SS 31.10.04 Come sempre all’inizio di un nuovo brano, ho espresso il soggetto, sottinteso nel testo greco.

 
05

 

Lc 21,06 sezis bidendhe

 

SS 31.10.04 Greco: theōreite, pres. indic. att. di theōreō = “vedere, osservare, guardare” [Vigini].

 

 

Lc 21,06 una pedra subra s'àtera

 
SS 31.10.04 Possibile anche pedra subr'a pedra, che, fra l'altro, ricalca esattamente il greco. In sartoria ho sentito dire tante volte anca subr'a anca [pronunciato più o meno ankasubranka] per indicare le gambe accavallate, posizione utile per molti lavori di cucito.
 
06

 

Lc 21,07 e candho custas cosas an a esser acanta a sutzeder, su signale ite at a esser?

 

SS 31.10.04 Greco: ti to sēmeion hotan mellē tauta ginesthai. Oppure, se preferibile: e ite at a esser su signale de candho custas cosas sun acanta a sutzeder?

 
07

 

Lc 21,09 trèulos

 

SS 31.10.04 Greco: akastasias, accus. plur. di akastasia = “disordine, tumulto, rivolta” [Vigini].

 
09

 

Lc 21,10 si ponzeit a lis narrer

 

SS 31.10.04 Greco: elegen (impf. di legō = “dico”) autois. L’impf., come in altri simili contesti, è stato tradotto con si ponzeit a...

10
 

 

 

 

Lc 21,19 cun sa perseveràntzia

 

SS 31.10.04 Greco: en tē upomonē, dat. sing. di

upomonē = “perseveranza, pazienza, sopportazione“ [Vigini]. Perseveràntzia = manera de fai de chini apómpiat fintzas in is dificurtadis e sighit su chi creit de depi fai [Puddu].  Da Casu: Perseveranzia in su bonu e ostinadesa in su malu, “perseveranza nel bene e ostinazione nel male”; Sa grassia de sa perseveranzia, “la grazia della perseveranza”. Da BibleWorks: by your perseverance (NAB, NJB, ingl.); par votre persévérance (NEG, TOB, franc.); na vossa perseverança (ARA, portogh.); con/por vuestra perseverancia (LBA, RVA, spagn.); amb la vostra perseverança (BCI, catal.).

 
19
   
   
Traduzione dal greco in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, di Antioco e Paolo Ghiani.

 

 

 

 

© Vangelo di Luca 2001. Traduzione in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, 
di Antioco e Paolo Ghiani. Consulenza esegetica di Antonio Pinna.
Proposta di traduzione di Paolo Ghiani con osservazioni di Antonio Pinna e di Antioco Ghiani.

Luca 21,1-19

 

 

1 E (Gesus) at pesau is ogus e at biu arricus chi nci getànt a su strexu is ofertas insoru.
2 At biu fintzas una fiuda abbisongiosa getendinci duus soddus,
3 e at nau: "Deaderus, si ddu nau dèu: sa fiuda, custa pobora, nci at getau prus de totus.
4 Ca totus ant getau a su strexu de s'abbudantzia insoru, issa, po contras, de sa poboresa sua, nci at getau totu sa vida, su chi teniat.

 

1 E Gesus si fut postu a castiai, e at biu is chi nci poniant is ofertas insoru in s’aposentu de is orarias, e fiant arricus.
2 Ma at biu puru, una fiuda abbisongiosa getendinci duus soddus,
3 e at nau: "Deaderus, si ddu nau dèu: sa fiuda, custa pobora, nci at getau prus de totus.
4 Ca totus po ponni in s'oferta ant pigau de cussu chi teniant in prus, issa po contras, at pigau de su pagu chi teniat, at postu totu su beni chi teniat.

 

5 E in s'interis chi unuscantus fueddànt de su tempru e de sa petzarìa bella e de is donus fatus po impromissa, at nau:
6 "Ant a lompiri is dis chi de icustas cosas chi bieis no ant a lassai perda in pitzus de perda chi non at essiri sciusciada".
7 Aici dd'ant pregontau e dd'ant nau: "Su maistu, candu duncas ant a sussediri custas cosas e cali su sinnali candu custas cosas funt po acadessiri?".

 

5 E in s'interis chi unuscantus fueddànt de su tempru, comenti fiat cuncordau cun totu sa petzeria bella e cun is donus fatus po impromissa, at nau:
6 "Totu custas cosas chi bieis, at a lompiri sa di chi no ant a lassai perda in pitzus de perda chi non nd’at èssiri sciusciada".
7 Aici dd'ant fatu custa pregonta narendiddi: "Su maistu, candu duncas ant a èssiri custas cosas e cali su sinnali candu custas cosas funt po sussèdiri?".
 

 

8 E at nau: "Castiai chi non si fatzant faddiri, ca medas ant a benniri a nomini miu, narendi: "Seu dèu", e, "Su tempus est acostendi"; non sodigheis infatu insoru.
9 E candu eis a intendiri de gherras e de rivolutzionis, non si sprameis, ca innantis depint sussediri custas cosas, ma no at a essiri illuegu s'acabu".
10 Tandus ddis naràt: "S'at a pesai genti contras a genti e arrenniu contras a arrenniu,
11 e ant a sussediri terremotus mannus e a logus famini e pestas, ant a sussediri spantus e de su celu sinnalis mannus.
12 E (Cei 97 ma) innantis de totus custas cosas s'ant a getai a pitzus is manus insoru e s'ant a persighiri e s'ant a intregai a is sinagogas e a is presonis, e si nd' ant a ingolliri ananti de urreis e guvernadoris po mori de su nomini miu.
13 (Aìci) eis a tenniri manera de fai su testimongiu.
14 Poneisì duncas in coru de non s'aprontai innantis (ita nai) po si difendiri.
15 Dèu s'apu a donai fueddus e sabiori chi totus is nemigus de bosatrus no ant a podiri arresistiri e contrannarri.
16 E eis a essiri intregaus fintzas de babbus e de mammas e de fradis e de parentis e de amigus e de bosatrus nd'ant a fai morri;
17 E totus s'ant a odiai po mori de su nomini miu.
18 E nemancu unu pilu de sa conca de bosatrus s'at a perdiri.
19 In sa passientzia eis a guadangiai sa vida de bosatrus e totu.

 

8 E at nau: "Castiai de non si fai cullunai , ca medas ant a benniri a nòmini miu, narendi: "Seu deu", e, "Su tempus est acostendi"; non sodigheis infatu insoru.


9 E candu eis a intèndiri de gherras e de rivolutzionis, non si sprameis, ca innantis depint sussediri custas cosas, ma no at a èssiri illuegu s'acabu".
10 Tandus ddis naràt: "S'at a pesai una genti contras a s'atra e un’arrènniu contras a s'atru
11 e nci at ari terremotus mannus e a logus famini e pestas, nci at ari spantus e de su celu sinnalis mannus.
12 Ma innantis de totu custas cosas ant a cicai de si cassai e s'ant a ponni in fatu e s'ant a intregai a is sinagogas e a is presonis, e si nd'ant a ingolliri ananti de urreis e guvernadoris po mori de su nòmini miu.
13 (Aìci) eis a tenniri manera de fai a testimongius.
14 Poneisì duncas in coru de non s'aprontai innantis (su de nai) po si difendiri.
15 Deu s'ap’a donai fueddus e sabiori chi totus
is nemigus de bosatrus no ant a podiri arresistiri e contrannarri.
16 E fintzas e is babbus e is mamas de bosatrus e totu, e fradis e parentis e amigus s'ant a intregai a genti chi nd'at a fai morri unuscantus de bosatrus.
17 E totus s'ant a tirriai po mori de su nòmini miu.
18 Ma nemancu unu pilu de sa conca de bosatrus s'at a perdiri.
19 Ma bosatrus abarrai firmus e s'eis a salvai.
 

Note 2001

 

Lc 21,01 pesau is ogus : anablepo  in questo caso significa meglio un guardare intenzionale e con attenzione. Tenuto conto che in sardo non è che si usi molto dire "pesai is ogus" prima di un'azione, io preferirei qualcosa come "E Gesus si fut postu a castiai e at biu".

Lc 21,01 arricus chi nci getànt :  La frase in Lc è molto ricercata con plousious "ricchi" in posizione enfatica alla fine: lett. "is chi nci getànt a su strexu is ofertas insoru arricus". Forse questa costruzione ha determianto l'omissione dell'articolo plurale tous ballontas ... plousious,  che tuttavia mi sembra meglio mantenere (a meno che non si cambi costruzione, come nella proposta che segue). 

Il confronto con Marco farebbe pensare che Luca mantiene a suo modo il contrasto tra i "molti" (omesso) ricchi e la "una" (mia) vedova (in Lc tina). Io girerei la frase in modo da mantenere l'enfasi su "ricchi": E Gesus si fut postu a castiai, e at biu is chi nci poniant is ofertas insoru in s'aposentu de is orarias, e fiant  arricus. 

In Mc 12,41-42 avevamo usato due termini per gazophylakion; qui mi sembra che sia meglio mantenere il senso primario della parola, cioè "la stanza del tesoro". In tal caso il verbo più adatto mi sembra "ponni" e non "getai".

Lc 21,02 At biu fintzas : troppo per il solito (solito!...) de. Tuttavia, forse la mia impressione di "eccesso" dipende che da noi "fintzas" significa "perfino". In ogni caso, l'idea di "anche" che si trova nelle traduzioni non dovrebbe dipendere tanto dal de greco, quanto dalla ripetizione del medesimo verbo eiden  a distanza ravvicinata. Immaginando di dire soltanto "At biu puru", mi sembra che venga a mancare la sfumatura di collegamento che Lc inserisce con il de (non presente in Mc, che usa invece tutte e due le volte il kai): anablepsas de... eiden de ... La prima volta va bene "E", la seconda volta si potrebbe anche dire "ma" (per lasciare il contrasto con  l'enfasi di "ricchi" ): Ma at biu puru... (Anche e Insomma: per scorgere  tra tanti ricchi una vedova qualsiasi ci voleva uno sguardo attento e intenzionale: quello appunto di chi ha detto le frasi di Lc 20,45-47: stessa sequenza di Mc).

nAGh: mi parit ca a propositu de “puru-fintzas” apu nau un’atra borta ca a mei mi parit ca diferentzia de sustàntzia non nd’at meda, ddu’at invecias una diferentzia de ordini deis fueddus, ca “puru” si ponit sempri infatu de su sustantivu e “fintzas” si ponit ananti. “Puru” dd’iaus a podi ponni fintzas e infatu de su verbu in modu assolutu, cumenti mi parit ca cuntzillat Don Antonio, ma assumancu cun s’apuntadura ddu depeus fai cumprendiri. No isciu chi mi sia spiegau: “At biu puru una fiuda” mi parit ca in sardu non funtzionat. Iat a podiri funtzionai invecias “Ma at biu puru, una fiuda ”. A bortas mi parit ca seu cichendi ossus in sa fresciura!!

Lc 21,02 abbisongiosa hai fatto bene a non usare "pobera" qui, per salvaguardare la corrispondenza sinottica (trascurata nella traduzione Cei). In realtà il termine penichran che qui usa Lc è più ricercato o più "poetico" (più rispettoso?). 

Lc 21,04 a su strexu : no, eis ta dora non è sinonimo di eis to gazophylakion. Luca del resto ha cambiato l'espressione, e alcuni manoscritti hanno aggiunto "di Dio".  Si tratta delle "offerte" volontarie. Io direi in sardo al singolare: "in s'offerta". E userei sempre il verbo "ponni".

Lc 21,01 de sa poboresa sua : è vero che in Mc si era usata questa espressione; tuttavia la radice è diversa dal termine usato prima per "povera" (ptochè). Inoltre, mentre Mc usa il termine astratto ystereseos (mancanza), Lc usa il concreto ysterematos (ciò che manca). Una linea di soluzione sarebbe quella di cercare dalla parte di "de s'abbisongiu suu" e "de cussu chi dd'abbisongiàt". 

Tuttavia, il giro di frase non risulta molto chiaro e forse nemmeno naturale. Sarebbe più chiaro qualcOsa come: "po ponni in s'oferta ant pigau de cussu chi teniant in prus... issa po contras at pigau de cussu chi teniat in mancu, at postu totu su beni chi teniat'.

nAGh: Sa primu parti de icusta proposta mi parit bona meda s’atra invecias “de cussu chi teniat in mancu” mi parit pagu naturali e crara iat a podiri essiri: “de su pagu (sa pagu cosa) chi teniat”?

Lc 21,04 totu sa vida : tuttavia, in Lc 15,12 si è tradotto giustamente "su beni cosa sua". Che userei anche qui: "totu su beni chi teniat". Lc compatta la frase piu enfatica di Mc.

Lc 21,05 de su tempru : il giro semplificato della frase potrebbe anche andare, tuttavia perdere del tutto il senso del perfetto kekosmetai (stato definitivo! che però Gesù negherà...) mi sembra un errore. Certo la traduzione usuale "adornato, ornato" non è un gran che. Io userei magari un giro di frase del tipo "fueddànt de su tempru, comenti fiat  ? (cuncodrau?... ?)  cun totu sa petzaria bella e cun ... ecc. "

nAGh:”cuncordau” parit mellus de "adornato, ornato" (mudau?), ma acanta meda perou, puita est berus ca andat prus de acordiu cun is donus che cun sa petzeria, ca chi po petzeria boleus narri sa perda de is murus e de is contonadas, su verbu prus giustu iat essiri “dd’ant fabbricau o ndi dd’ant pesau” chi perou non cuncordant cun is donus.

Lc 21,05 Ant a lompiri is dis : Per una volta che la costruzione greca si assomiglia a quella sarda, che anticipa il soggetto. perché non lasciare le cose come stanno? "Totus custas cosas chi bideis, at a lompiri  sa dì chi no ant a lassai  ... (in sardo mi sembra si usi meglio il singolare: lompi sa dì).

nAGh: chi no at èssiri sciusciada: chi non fait a dda fai ativa dd’ia a aciungiri assumancu “nd’no nd’at èssiri

Lc 21,07 pregontau e dd'ant nau : tenuto conto di quanto Antioco diceva sull'uso poco sardo del verbo preguntai  senza oggetto, si potrebbe seguire il suggerimento della volta scorsa e  dire "dd'ant fattu custa pregunta" ?  includendo così anche il gerundio "narendi". 

Lc 21,07 sussediri : ma anche in sardo, come in greco, si può usare "essere", e così continuare a  riservare "sussediri" al greco ginomai subito dopo : candu ant a essi custas cosas e ...  Cf anche 21,11, dove forse la prima volta si può sostituire "esserci - nc'ant a essi terremotus... " e la seconda si può anche non ripetere. 

Lc 21,08 chi non si fatzant faddiri : non mi sembra né chiaro (faddiri?) né naturale (chi non si fatzant?), e quindi forse anche la correttezza ne risente . In Mc avevi tradotto "castiai chi nemus si cullunit". Qui la costruzione è al passivo, ma il senso mi sembra lo stesso. In parole quotidiane si direbbe : "Castiai de non si fai cullunai". Etimologicamente: non lasciatevi portare fuori strada. 

nAGh: e quindi iat a podiri essi fintzas e “straviai”, ma no isciu chi siat bastanti comunu.

nAGh: Lc 21,09: rivolutzionis: chi su fueddu gregu ddu permit deu ia a ponni “avolotus

Lc 21,10 genti contras a genti : come prima in  "pedra in pitzus de pedra", ma sopratutto qui la ripetizione non mi sembra molto naturale. Forse meglio "una genti contra a s'atra e un arrenniu contra a s'atru" : mi sembra più adatto a esprimere che si tratta di "gente-popolo".

nAGh: Lc 21,11 sussediri: innoi mi parit prus naturali, a sa sarda, a tradusi “ci saranno” cun su verbu “ai-ari”: “nci at ari terremotus       spantus...

Lc 21,12 getai a pitzus is manus insoru non chiaro: che cosa vuol dire? Non naturale : si dice una simile espressione? Da noi non mi pare. Interpreterei il primo futuro come di conato: Tenteranno di prendervi  e vi inseguiranno, vi consegneranno ... 

Lc 21,12 persighiri naturale? chi lo dice? Da noi si dice "ponni infatu".

nAGh: de ora meda iaus fatu una chistioni manna po “sodigai e ponni in fatu”ma custa borta pentzu chi “ponni in fatu” si potzat propriu ponni!

Lc 21,13 fai su testimongiu : non chiaro. Forse più naturale se si usasse il plurale : de fai a testimongius. Si tratta in realtà di un "anticipo" di quanto segue subito dopo, che descrive la testimonianza, come se fosse "questa testimonianza". NLT traduce : "tu tell them about me" = che mi sembra equivalente a "de nai e chi seis: ...".

nAGh: custu mi praxit! “de nai e chini seis

Lc 21,15 arresistiri e contrannarri  : chiaro e naturale? cosa vuol dire in questo contesto di accusa e difesa? NLT:  "that none of your oppponents will be able to reply". Qualche ispirazione,m, ad es.,  dalle "controrisposte" dei cantatori?

nAGh: custa borta tengiu topu pagu tempus po ponni beni in contu su cuntzillu de Don Antonio (garas e cantadoris), mi benit a conca feti cancuna cosa cumenti e “poderai, aguantai, torrai, fai torrada peruna” ma de siguru ca si podit agatai cosas prus pretzisas. Provu ma cun duda manna. “...is nemigus de bosatrus no ant a pòdiri aguantai ne s’ant a podiri fai (donai) torrada peruna a su chi narais (eis a narri)???

Lc 21,15 de babbus e de mammas : senza aggettivo possessivo?  Mantenendo il passivo? Come al solito in questi casi, più naturale passare all'attivo: ? 

Lc 21,16 e de bosatrus nd'ant a fai morri; chiarezza? naturalezza? Unire alla frase precedente (in cui da notare che si passa all'attivo, forse cambiando soggetto): E fintzas e (is) babbus e (is) mammas de bosatrus, e (is) fradis e (is) parentis e (is) amigus s'ant a intregai a genti chi nd'at a fai morri unuscantus de bosatrus (o simile).

nAGh: s’iat a podi fai sa primu parti cun s’articulu e fintzas e afortiendi sa frasi narendi: “E fintzas e is babbus e is mamas de bosatrus e totu, e fradis e parentis e amigus s'ant a intregai a genti chi nd'at a fai morri unuscantus de bosatrus” Chi perou aici no andat beni mi parit ca sa frasi si ligit mellus cun is articulus.

nAGh: Lc 21,17: odiai: no mi praxit, in sardu si narat “tirriai o tenni tìrria

Lc 21,18 E nemancu : qui è difficile non sentire un kai  avversativo: Ma, Eppure... 

Lc 21,19 In sa passientzia termine cosi inflazionato da essere ormai privo del vero senso del termine greco. 

In più, i manoscritti oscillano tra l'imperativo aoristo e il futuro. Ambedue sono possibili, anche se il futuro potrebbe essere più facilmente secondario. Se si sceglie per l'imperativo (cf Nestle-Aland), si potrebbe suddividere la frase in due: Voi, da parte vostra, state fermi-saldi, salvate le vostre anime-voi stessi. 

LC 21,19 guadangiai sa vida : a parte il fatto che questa espressione oggi si usa per dire che ci si guadagna il pane, il fatto è che si legge Luca come se fosse Marco. In Luca si tratta di stare saldi nella testimonianza a Gesù Cristo e così ci si salverà da questi concreti pericoli, in queste precise circostanze storiche (non escatologiche!). Insomma: Ma bosatrus abarrai firmus e s'eis a salvai.