© Vangelo di Marco 2003 Passione
Traduzione dal greco in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, di Antioco e Paolo Ghiani.
Traduzione dal greco in sardo logudorese di Socrate Seu.
Consulenza esegetica di Antonio Pinna

Mc 14 ed. 2003

Ghiani 2003a Ghiani 2003b Seu 2001-2002 Seu 2003
 

Prima istatzioni

 

Mc 14,1-2.3-9.10-11

 

Prima istatzione

1 Sa festa de Pasca e de is Panis Atzimus fiant fiat  duas dis infatu, e is Predis Maioris e is Òminis de sa Lei fiant cichendi in donnia modu comenti dd’iant podiri bociri, pighendiddu a traitoria;

2 e narànt: «In mesu de sa festa no, no siat chi sussedat avolotu mannu de populu».
 

14,1 Pustis de duas dies fiat sa festa 'e sa Pasca e de sos Panes àtzimos e-i sos Satzerdotes Mazores
e-i sos Òmines de sa Lege chircaìan comente l'aèren pòtidu leare a traitorìa
 e 'ochire;
 
2 difatis naraìan :
"De peruna manera in mesu 'e sa festa,
chi non b’àpat abbolotu mannu de su pòpulu".


3 Sendi issu in Betania, in domu de Simoni Su Lebbrosu, sterriu (sètziu) in sa mesa ( po prandiri ), fut lòmpia una femina cun d’unu brocullitu de alabbastru prenu de ollu de fragus, sintzillu e caru meda. issa At segau su brocullitu de alabbastru, e (si) nci dd’at getau (s’ollu) a conca.

4 Nd’iat unuscantu
però chi si fiant arrennegaus tra issus: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus?

5 Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus … e donari a is pòburus». E fiant ameletzendidda meda.
 

6 Ma Gesùs at nau:«Lassaidda stai; poita dda impurtunais? [issa] at fatu un’opera bona po mimi.
 

7 Ca is pòburus ddus teneis sempiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis podeis fai beni, ma a mimi non mi teneis sèmpiri.

8 Su chi podiat fai issa dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri su cropus miu po s’interru.
 

9 E si ddu nau deaderus: in calecasiat logu, in totu su mundu innui s’at a predicai s’Evangèliu, s’at a fueddai puru, po arregodu de issa, de su chi at fatu custa (femina)».


 






prenu de un profumu chi ddi narànt nardu, ...


e dd' at luntu sa conca de profumu.





de profumu



giorronodas de (triballu) e giai su dinai
lett. sbuffavano (come cavalli) contro di lei




Issa m'at fatu






su beni














 

de su chi at fatu custa fèmina, in arregodu de issa.

 

3 E sendhe isse

 in Betània, in sa domo 'e Simone  Su Lebbrosu,

e sendhe isssu  istèrridu pro mandhigare, 'enzèit  una fèmina  

chi giughìat  unu botitu 'e alabbastru prenu de ozu profumadu  de nardu, sintzeru e caru meda. Seghèit  su botitu de alabbastru e l'isparghéit sa conca de profumu.
 

4 Ma bi ndh'aìat 

calicunos

chi fin arrennegados  intre issos:  "Pro ite s'est fatu cust'isperdìtziu de nardu?


5 Difatis, si podìat bendher custu nardu 

a prus de treghentos dinaris e dàrelos a sos pòveros". E s'afelaìan contr'a issa.


6 Tandho Gesùs

 nerzèit: "Lassàdela in pasu;   proìte l' infadades? 

At fatu un'òbera 'ona a mie.
 

7 Sos pòveros difatis los azis semper cun bois e candho cherides lis podides fagher bene, pero a mie  no semper m'azis.
 

8 Su chi podìat l'at fatu:  at untu profumadu in antìtzipu su corpus meu

pro s'interru.


 9 In veridade  bos naro:  ue si siat  chi s'annuntziet  s'evangèliu,  a totu su mundhu s'at a mentovare puru  su ch'issa at fatu, pro s'ammentu de issa".






































 


in totu su mundu

 

10 E Giudas Iscariot, cussu de is Doxi (apostulus), fut andau anca fiant is Predis Maioris po si ddus intregai.

11 Insaras issus, candu dd’ant intèndiu, si ndi fiant alligraus, e iant impromìtiu ca dd’iant a donai dinai. E issu cicàt in donnia modu s’ora bona comenti si ddus iat a podiri intregai.


 
 

10 Giudas  s' Iscariote, unu 'e sos Dòighi, fit andhadu

assae sos Satzerdotes Mazores

pro bi lis intregare.
 

11 Issos tandho, daghi l'intendhèin, si ndh'allegrèin e promitèin  de li dare 'inari, e isse chircaìat comente bi l'intregare in su momentu 'onu.

Segunda istatzioni

Mc 14,12-16.17-21.22-25


12 E sa primu dì de is Panis Atzimus, candu si sacrificànt is angionis de Pasca, is iscientis suus ddi narant: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti (in modu chi potzas) papai sa Pasca?».
 

13 E mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai (Baxi) in citadi e s’at a obiai un’òmini chi est seidendinci una mariga de àcua; sodigai a issu,

14 e anca nci at a intrai, narai a su meri de domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius?

15 E issu e totu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu, sterriu, aprontau: e innì aprontai po nosu».

16 E is iscientis nci funt bessius e funt andaus a sa citadi e ant agatau comenti ddis iat nau issu e ant aprontau po sa Pasca.






 

po chi ti potzas papai




 

Tocai ?

portai (è un semplice e comune bastazô)







impari cun

 

12 E-i sa prima   die de sos Panes àtzimos,  candho si ochìat  s'anzone de sa Pasca, sos dischentes suos li nerzèin:  " A ue cheres  chi andhemus  e aprontemus pro chi tue mandhighes sa chena 'e sa Pasca?". 


13 E imbièit  duos de sos dischentes suos  e lis  nerzèit: "Tucade 

a sa tzitade. 

Bos at a abbojare  un'òmine chi giughet una broca 'e abba. 

Andhade infatu a isse

 

14 e ue si siat  ch'intret  nade  a su mere 'e domo: 

" Su Mastru narat: 

Ue est  s'aposentu meu inùe  eo màndighe  sa chena 'e sa Pasca  paris cun sos dischentes mios?


15 E isse  bos at a mustrare  una sala manna in su pianu 'e subra,  sistemada e preparada.  Inìe aprontade pro nois".


16 Sos dischentes  ch'essèin  e giompèin a sa tzitade  e agatèin  comente lis aìat nadu  e aprontèin sa chena 'e sa Pasca.


17 E a parti de merì, lompit cun is Doxi.
 

18 E candu issus fiant sterrius  e fiant papendi, Gesùs at nau: «Si ddu nau deaderus: ca unu de bosatrus m’at a intregai, unu chi est papendi impari cun mimi».

19 Ant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essiri deu?».

20 E issu ddis at nau: «Unu de is Doxi, su chi sciundit cun mimi in su pratu (tianu).

21 Ca de siguru  su Fillu de s’òmini si nd’andat, comenti ddu’at iscritu po issu, ma ohi po cuss’òmini po mori de su cali benit intregau su Fillu de s’òmini, mellus po issu chi non fiat nàsciu cuss’òmini.











 

Issus ant...


 


 

tiànu






de

po (is manus de) chi su Fillu 'e òmini est intregau. Mellus po issu etotu chi non fessit...

 

17 E bènnidu su sero,  giòmpet Isse  paris cun sos Dòighi.

18 Mentras ch'issos fin istèrridos  e mandhighendhe, nerzèit Gesùs :  " In veridade bos naro chi  unu 'e ois m'at a intregare,  chi est mandhighendhe paris cun megus ".
 

19 Comintzèin a s'intristare e a li narrer  a unos a unos:  " No ap' a esser eo?".

 

20 Isse tandho  lis nerzèit:  "Unu 'e sos Dòighi, su ch'infundhet  paris cun megus in su tianu".

 

21 Tzertu,  su Fizu 'e s'Omine si ch'andhat ,  comente b'est iscritu de isse,  pero arguai a-i cuss'òmine  pro mesu 'e su cale su Fizu 'e s'Omine  est intregadu;  bonu pro isse  si cuss'òmine  no esseret nàschidu" .






 



unu chi



















 

. Bonu pro isse e totu si no essèret nàschidu cuss'òmine.

 

22 E candu issus fiant papendi, at pigau su pani, at nau sa beneditzioni (at benedixiu a Deus), dd’at pratziu e dd’at donau a issus e at nau: «Pigai: custu est su corpus miu».

23 E at pigau su calixi, at torrau gratzias e dd’at donau a issus, e ddu ant bufau totus.

24 E ddis at nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, chi est derramau po medas.

25 Si ddu nau deaderus: no, no ap’a bufai prus de su frutu de su sramentu (sa idi) fintzas a icussa dì candu dd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».











 

nd'ant










s'aìdi ?

 

14, 22 E mentras ch'issos fin mandhighendhe, leèit unu pane, nerzèit sa beneissione, lu seghèit  e lu partèit a issos  e nerzèit:  "Leade,  custu est su corpus meu"


 

23 E leadu  su calighe,  pustis de aer torradu gratzias,  lu dèit a issos,  e bi bufèin totus.


 

24 E lis nerzèit:   "Custu est  su sàmbene meu  de s'alliantzia, chi est derramadu  pro medas.


25 In veridade bos naro chi  no, no apo a bier prus  de su frutu 'e sa 'ide  fintzas a sa die  chi l'apo a bìer  nou in su regnu 'e Deus".

 

Tertza istatzioni

Mc 14,26-31

 

26 E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is Olias (Olivarius).
 

27 E Gesus ddis narat: «De siguru totus eis a arrui, ca ddu at iscritu:
“Ap’a ferri su pastori
e is brebeis s’ant a ispaniai”.
 

28 Ma apustis chi ap’èssiri istetiu arresuscitau, ap’a camminai ananti de bosatrus in Galilea».
 

29 Insaras Perdu dd’at nau: «Totus ant a podiri arrui, ma no deu».
 

30 E Gesùs ddi narat: «Ti nau deaderus, propiu tui, oi, notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas».
 

31 Insaras issu abbetiendi sighiat a nai: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus is atrus puru.

 

E apustis chi iant cantau s'innu, ci funt








ispèrdiri

Ma de chi ap' èssiri

ap' andai in Galilea prima de bosatrus.

 

26 E pustis de aer cantadu s'innu  ch'essèin 

a su Monte 'e sas Olìas.
 

 

27 E lis narat Gesùs: "Tzertu,  totus  azis a rùere,  ca b'est iscritu :  Si apo a ferrer su pastore,  sas 'erveghes an a esser ispraminadas.

 

28 Ma daghi apo a esser resuscitadu  apo a caminare  innanti a bois  a Galilea".

 

 

29 Tandho Pedru

li nerzèit:  "Totus  an a poder rùere,  ma no deo".

 

 

30 E li narat Gesùs:

"In veridade a tie ti naro chi propiu tue, oe, istanote etotu, innantis chi su puddhu cantet duas boltas,  tres boltas m'as a dennegare"

 

 

31 Ma isse insistendhe naraìat:  "Fintzas si dia  dever morrer paris cun tegus,  no t'ap'a dennegare mai".  E-i sa matessi cosa  naraìan  totus.

 
 

Quarta istatzioni

 

Mc 14,43-52

   

 

32 E andant a unu cungiau, chi ddi narànt Getsemani e narat a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu ap’a pregai».


33 E pigat impari cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e at incumentzau a s’intimorigiai (striorai) e a s’apeliai.
 

34 E ddis narat: «S’anima mia est trista po ndi morri; abarrai innoi e billai».
 

35 E andau pagu prus ainnantis, nci arruiat a terra e pregàt, chi fiat possibili, a nci (ddui fai) passai de icuss’ora.
 

36 E naràt: «Abbà!Babbu miu! Tui podis (fai) totu: Istresianci custu càlixi! Ma no siat fatu su chi bollu deu, ma su chi bolis tui».
 

37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai?
 

38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni; Deus gi agiudat, ma s’omini est chentza de frotza».
 

39  E ndi fut torrau a andai e at pregau narendi is propius fueddus.
 

40 E, torrau a andai, ddus at agataus dromius, ca is ogus insoru fiant grais, e no isciant ita dd’arrespundiri.
 

41 E andat sa de tre bortas e ddis narat: «Dromeisì e ibasiaisì de imoi in susu. Su tanti (contu) est fatu. Lompia s’ora est: Eccu, a su Fillu de Òmini ddu intregant a is manus de is pecadoris.
 

42 Pesaisindi, andeus: eccu innoi, su chi m’intrègat, ndd’est acostiau».

 


Logu 'e sa Prentza

fintzas a chi ...



Non ci sono verbi che si capiscano subito come angoscia grave?

a si spramai e a tenniri arrori mannu. ?


a ndi





a nci ddi passai atesu cuss'ora.



Totu tui podis fai: ...
 

No pero su ...











po no intrai in tentatzioni; su spìritu est prontu,









torrat a benniri e/ bènniu torra,


un po'di koiné... almeno un accento e due "i"?

benit



innantis. Su tanti est fatu. Est lòmpia s'ora.
... est intregau in manus de pecadoris.

 

14,32 E giompen 

a unu cunzadu  chi si naraìat Getsèmani

e narat  a sos dischentes suos:  "Setzìdebbos innoghe, in su mentras chi eo apo a pregare".

 

14,33 E si leat paris cun isse  a Pedru,  a Giagu e a Giuanne  e comintzat a esser assustadu  e a intrare in angustìa.

 

14, 34 E narat a issos:  "Trista meda est s’ànima mia fintzas a ndhe morrer:  abarrade innoghe e bizade".

 

14, 35 E sndhe andhadu 

unu pagu addainantis, ruìat a terra  e pregaìat  chi si fit possìbbile  si ch'esseret istejada dae isse cuss'ora,

 

14, 36 e naraìat:  "Abbà, Babbu,  totus sas cosas sun possìbbiles a tie;  lèache  custu càlighe dae me;  ma no su chi cherzo eo si fatat,  ma su chi cheres tue".

 

14, 37 E benit 

e los agatat drommende,

e narat a Pedru:  "Simone, drommendhe ses?  No ses istadu capatze de 'izare  un'ora.

 

14, 38 Bizade e pregade, 

pro no benner  in tentatzione:  s'ispiridu est prontu,  ma sa carre est dèbbile".

 

14,39 E  si che torrèit a istejare e preghèit,  nerzendhe sas matessi paràulas.

 

14,40 E torrèit a benner  e los agatèit drommende; sos ojos issoro difatis fin graes, e no ischìan ite li rispòndhere.

 

14, 41 E benit  sa 'e tres boltas e lis narat:  "Drommide su restu 'e su tempus e reposade.  Sos contos sun fatos!  Est bènnida s'ora.  Acò chi su Fizu 'e Òmine  est intregadu  in sas manos de sos pecadores.

 

14, 42 Ischidadebbondhe, andhemus. Acò chi su chi m'est intreghendhe  est acurzu".






di per sé eôs: finas a chi


43 E illuegu, candu issu megàt ancora de fueddai, si parat ananti Giudas unu de is Doxi e cun issu una truba de genti cun ispadas e fustis, po contu de is predis maioris e de is òminis de sa Lei e de is mannus.

44 Cussu chi dd’intregàt ddis iat donau unu sinnali, narendiddis: «Su chi ap’a basai, est issu: arrestaiddu e ingolleindeddu beni tentu (a frimu).

45 E illuegu est andau si dd est acostiau e ddi narat: «Su maistu! », e dd’at donau unu basidu.

46 Insaras cuddus dd’ant getau is manus a pitzus e dd’antarrestau.

47 E unu de is chi fiant acanta, nd’at bogau sa spada e at iscutu a su srebidori de su Predi Maiori e ndi dd’at istruncau s’origa.

48 E Gesùs at cumentzau a ddis iat nai: «Comenti e contras a unu bandiu, cun ispadas e fustis seis bessius a m’arrestai.

49 Dònnia dì fia cun bosatrus in su tempru donendi imparu e no m’eis arrestau. Siant cumprias duncas is Iscrituras.

50 E dd’ant lassau e si funt fuius totus.

51 E a unu picioccu chi ddi boliat ponni infatu (chi fiat ponendi infatu) bestiu feti de arroba ( pannu) de linu in pitzus cicant de dd’arrestai.

52 Ma issu nci at lassau arrui s’arroba su pannu e s’est fuiu a sa nua (spollau).






 

de parti de





Su chi ddu fiat intreghèndi ?



e ddis iat nau:








basau. (perché complicare anche i baci?)








fertu

truncau ?























de unu pannu de linu, [sopra il corpo nudo: sentza atra cosa?}.
e dd'arrestant.

 

43 E luego, mentras ch'isse fit galu faeddhendhe, acudit

Giudas,  unu de sos Dòighi, e paris cun isse una zentòria cun ispadas e fustes dae parte de sos Satzerdotes Mazores, de sos Òmines de sa Lege e de sos antzianos.

 

44 Su chi lu fit intreghendhe lis aìat dadu unu signale cuncordadu, nerzendhe: "Su chi ap'a basare est isse.  Arrestàdelu e leadechelu  bene asseguradu".

 

 

45 E apenas giòmpidu ‘eretu  ‘enzèit acurtzu  a isse e li narat: "Rabbì", e si lu 'asèit.


46 E issos li ponzèin sas manos subra e l'arrestèin.

 

 

 

47 Ma calicunu de sos chi bi fin ndhe 'oghèit s'ispada e ferèit a su teracu 

de su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores e ndhe li mutzèit s'orija.

 

48 E rispondhendhe Gesùs nerzèit a issos:

"Comente contr'a unu bandhidu ndhe sezis bessidos cun ispadas e fustes pro mi leare?

 

 

49 Onzi die fia acurtzu a bois in su tempiu insinzendhe e no m'azis arrestadu.

Ma chi si cumpran sas iscrituras!

 

50 E l’abbandonèin e si che fuèin  totus.

 

51 E b'aìat unu piciocu infatu a isse, bestidu ebbìa de unu telu 'e linu subra su corpus nudu e l'arrestèin a isse.

 

52 Ma isse, lassada andare su telu 'e linu, si che fuèit nudu.

 

Quinta istatzioni

 

Mc 14,5-54.55.64.65

   
 

53 E nci ant ingortu a Gesùs anca fiat su Predi Maiori e totus s’obiant a pari: is Predis Maioris, is Mannus e is Òminis de sa Lei.
 

54 E Perdu de aillargu dd’at sodigau fintzas aintru de sa corti de su Predi Maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris e fiat callentendisì acanta de sa luxi ( pampa de su fogu.



 

s'òbiant totus a pari,








fiat sètziu impari cun

 

53 E che giutèin a Gesùs a sa 'e su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores e a inìe abbojan totu sos Satzerdotes Mazores e-i sos Antzianos 

e-i sos Òmines de sa lege.

 

54 E Pedru 

dae atesu li ponzèit fatu

fintzas a intro, a sa corte de su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores,

e fit sètzidu  umpare cun sos teracos  iscaldèndhesi  acurtzu a su fogu allutu.

 
 

55 Insaras is Predis Maioris e totu su Sinèdriu cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu fai morri e no nd’agatànt.

56 Ca medas donànt testimongiu frassu contras a issu, ma fiant testimongius chi non torrànt paris.

57 E unuscantu pesendisindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi:

58 «Nosu dd’eus intèndiu, narendi: Propiu deu nd’ap’a isciusciai custu santuariu (logu santu) fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru no fatu a manu».


59 Ma nemancu aici su testimongiu insoru torràt paris.

60 E su Predi Maiori, si ndi fut pesau in mesu, e iat pregontau a Gesùs, narendi: «No arrespundis nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?».

61 Ma issu abarràt citiu e no at arrespustu nudda. Su Predi Maiori ddu torràt a pregontai, e ddi narat: «Ses tui duncas su Cristus, su Fillu de su Beneditu?».

62 Insaras Gesùs at nau: «Seu deu,
e eis a biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta de sa Potentzia de Deus
e benendi cun is nuis de su celu».

63 Su Predi Maiori insaras s’at scorriau su bestiri e narat: «Ita abbisongiu teneus prus de testimongius?

64 Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’ant cundennau ca minesciat sa morti.











 

sindi fiant pesaus e ...

 

e narànt:



















e at nau:
































ant sententziau ca issu ..

 

14,55 Sos Satzerdotes Mazores  e totugantu su sinèdriu fin chirchendhe   contra a Gesùs  una testimonìa pro lu fagher morrer  e no dh'agataìan

 

56 Difatis medas  atestimonzaìan su faltzu contr'a isse,  e-i sas testimonìas  no torraìan paris.  

 

57 E tzertosunos si ndhe pesaìan e atestimonzaìan su faltzu  contr'a isse  nerzendhe:

 

58 "Nois l'amus intesu   nerzendhe : Eo apo a destrùere  custu tempiu  fatu dae manos de òmine  e in tres dies unu no fatu dae manos de òmine ndh'apo a pesare.

 

 

 

59 E nemmancu gai torraìat paris sa testimonìa issoro.

 

60 Su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores si ndhe pesèit a mesu  e perroghèit a Gesùs  nerzendhe:  "No rispondhes nuddha? It'est chi custos atestimonzan contr'a tie?"

 

61 Ma isse abarraìat a sa muda  e no rispondhèit nuddha.  E-i su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores lu sighèit torra a perrogare e li narat:  "Ses tue su Messias,  su fizu de su Beneìtu?"  

 

62 Tandho Gesùs nerzèit:  

"Eo so! E azis a bider  a su Fizu 'e s'Omine  sètzidu  a manu ereta  de sa potentzia  e benzendhe  paris cun sas nues  de sas aeras".

 

63 Assoras, su prus in altu 'e sos Satzerdotes Mazores  istratzèndhesi sos àbbidos narat:  "Ite bisonzu amus in prus de testimonzos?  

 

64 Azis intesu su frastimu?  Ite bos ndhe paret?". Tandho totus  sententzièin chi fit reu de esser mortu.

 
 

65 E unus cantu ant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuai sa faci e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi su profeta!». E is srebidoris ddu pigànt a istrempadas.

   

65 E  tzertosunos comintzèin a li ruspire e a li bendare sa cara  e a lu leare a ciafos e a li narrer:  "Faghe su profeta!". Sos teracos puru  lu leaìan a ciafos.

 
 

Sesta istatzioni

 

Mc 14,66-72

   
 

66 E, sendu Perdu in giossu, in sa corti, lompit una de is srebidoras de su predi maiori
 

67 e candu at biu a Perdu callentendisì, dd’at castiau e ddi narat: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!».
 

68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e no cumprendu, tui, ita est su chi ses narendi». E nci fut bessiu a foras ananti de sa corti e unu caboni at cantau.
 

69 E sa srebidora, dd’at biu, e at cumentzau torra a nai a is chi fiant acanta: «Custu est de i cuddus».
 

70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de unu pagheddu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de icuddus ses, ca ses Galileu».


71 Issu tandus at cumentzau a frastimai (maledixi) e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, a icust’òmini chi seis narendi».


72 E illuegu su caboni at cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’as a dennegai po tres bortas». E at iscapau a prangiri.

   

66 E mentras chi Pedru  fit giosso  in sa corte  acudèit  una 'e sas teracas  de su Satzerdote Mazore

 

67 e bidu a Pedru  chi si fit iscaldendhe,  l'abbàidat in cara  e narat:  "Tue puru fisti cun Gesùs  su Nazarenu".

 

68 Ma isse neghèit,   nerzendhe: 

"No lu connosco  ne cumprendho  su chi tue ses nerzendhe". 

E ch'essèit  a fora  in s'intrada  e-i su puddhu cantèit.

 

69 Sa teraca  daghi lu 'idèit comintzèit torra a narrer  a sos chi fin acurtzu:  " Custu  est de issos".

 

 

70 Ma isse torraìait a negare. 

E pustis de un'àteru pagu 

sos chi fin acurtzu  naraìan torra a Pedru :  " De abberu  tue  ses de issos  e difatis  ses Galilèu ".

 

 

71 Isse pero comintzèit 

a si maleìghere  e a giurare:  "No conosco  a-i cust'òmine  chi nades".

 

 

 

72 E luego  sa 'e duas boltas su puddhu cantèit. 

E Pedru s'ammentèit  sas paràulas chi li aìat nadu  Gesùs:  "Innantis chi su puddhu cantet  duas boltas,  tres boltas m'as a dennegare".  E iscapèit a prànghere".

 
       

Discussione

 

 

 

 

Confronto sinottico traduzione campidanese Ghiani 1998-2003

© Vangelo di Marco 2003.
Traduzione dal greco in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, di Antioco e Paolo Ghiani.
Traduzione dal greco in sardo logudorese di Socrate Seu.
Consulenza esegetica di Antonio Pinna

Marco 14,1-72

Ghiani 1998 Ghiani 1999-2000 Ghiani 2003 Modifiche
1E agoa de duas dis fut Pasca e is Atzimus. E is predis maioris e is ominis de lei, cicànt de ddu cassai a traitoria po ddu bociri; 2e narànt: «no in sa festa, non siat chi sussedat avolotu mannu de populu».

1 E agoa de duas dis fut Pasca e is Atzimus. E is predis maioris e is ominis de lei, cicànt in donnia modu comenti dd’iant podi bociri, pighendiddu a traitoria

2 e narànt: «No in sa festa, non siat chi sussedat avolotu mannu de populu».

1 Sa festa de Pasca e is Panis Atzimus fiant duas dis infatu, e is predis maioris e is ominis de sa Lei, cicànt (fiant cichendi) in donnia modu comenti dd’iant podiri bociri, pighendiddu a traitoria; 2 e narànt: «In mesu de sa festa no, no siat chi sussedat avolotu (mannu) de populu».


 


3Sendi [Gesùs] in Betania, in domu de Simoni su leprosu, sètziu in sa mesa, fut lòmpia una femina chi portàt unu brocullitu de alabastru de ollu de fragus, sintzillu e caru meda e segau (iat) su brocullitu, si nci dd’iat getau a conca. 4Nd’iat unuscantu chi fiant inchietus intra sei: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus? 5Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus francus e donari a is pòburus». E fiant arrennegaus cun issa. 6Gesùs tandus ddis iat nau:«Lassaidda stai; puita dda impurtunais? [issa] at fatu un’obra bona a mimi. 7Ca is pòburus ddus teneis sèmpiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis podeis fai beni, a mimi perou non mi teneis sèmpiri. 8[Issa] Su chi fiat in poderi suu, dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri sa carri mia po s’interru. 9Si nau sa beridai: in totu su mundu, in calecasiat logu chi (anca) s’at a predicai s’evangèliu, s’at a contai fintzas e su chi at fatu custa, po arregodu suu».


10E Giudas Iscariotu, unu de is Doxi, fut andau anch’est is predis maioris po si ddus intregai [a Gesùs]. 11Cuddus candu dd’iant intèndiu nd’iant tentu prexu e iant impromìtiu ca dd’iant a donai (donànt) dinai. E issu cicàt s’ora bona po si ddus intregai.

12E sa primu dì de is Atzimus, candu si festàt sa Pasca [cun is sacrifìtzius], ddi nant is iscientis suus: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti papai sa Pasca?». 13Tandus mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai in tzitai, s’at a obiai un’òmini seidendinci una mariga de àcua; poneiddi infatu 14e anca nci at a intrai (issu), narai a su meri de sa domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius? 15E issu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu fruniu e illichidiu: e innì aprontai po nosu». 16Is iscientis nci fiant bessius, fiant andaus a sa tzitai, iant agatau cumenti ddis iat nau e iant aprontau po sa Pasca.

17Calau su merì, lompit cun is Doxi. 18E candu fiant sètzius in sa mesa papendi, Gesùs iat nau: «Si nau sa beridai: unu de bosatrus, (su) chi est sètziu papendi cun mimi, m’at a traixi». 19Iant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essi deu?». 20E issu ddis iat nau: «Unu de is Doxi, su chi sciundit cun mimi in su pratu. 21(Ca) su fillu de s’òmini si nd’andat, cumenti ddu’at iscritu po issu. Malapada a s’òmini chi at traìxiu su Fillu de s’òmini, mellus po issu chi non fiat nàsciu cuss’òmini.

22E candu fiant papendi, pigau su pani e nada sa beneditzioni, dd’iat segau, dd’iat donau a issus e iat nau: «Pigai: custa est sa carri mia». 23E pigau su calixi, torrendi gratzias  dd’iat donau a issus, e ddu’ iant bufau totus. 24E ddis iat nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, derramau po medas. 25Si nau sa beridai ca non (nd) ap’a bufai prus de su frutu de su sramentu fintzas a sa dì chi nd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».

26E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is olias. 27E Gesus ddis iat nau: «S’eis a iscandalizai comenti ddu’ at iscritu: “Ap’a ferri su pastori e s’ant a ispèrdiri is brebeis”.

28Apustis chi ap’èssiri arresuscitau perou, ap’a andai innantis de bosatrus a sa Galilea». 29E Perdu dd’iat nau: «Chi totus puru s’essant a iscandalizai, deu no perou». 30E Gesùs dd’iat nau: «Ti nau sa beridai ca tui oi (e totu), notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 31E issu abbetiendi naràt: «Fintzas e chi essa dèpiu morri cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus.

32E lòmpint a unu cungiau, chi su nòmini fut Getsemani e iat nau a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu pregu». 33E nd’ingollit cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e iat incumentzau a s’ispantai e a s’intristai. 34E ddis iat nau : «S’anima mia est trista po ndi morri; abarrai innoi e billai». 35Andau pagu prus ainnantis si nci fut getau a terra e pregàt, chi fiat possibili, a nci ddi istresiai s’ora 36e naràt:«Abba, o Babu! Po tui est possibili dònnia cosa. Istresianci custu càlixi! Perou [siat fatu] non su chi bollu deu, ma su chi bolis tui». 37E torrat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai? 38Billai e pregai, po no arrui in tentatzioni; su spiridu gi est prontu, sa carri perou est chentza de frotza». 39Nci fut torrau a istresiai e iat pregau nendi is proprius fueddus. 40E, torrau, ddus iat agataus (torra) dromius, ca is ogus intzoru fiant grais. E no isciant ita dd’arrespundi.


41E torrat sa de tre bortas e ddis narat: «Seis dromius ancora e pasiendisì? Bastat, lòmpia s’ora est: mi’, a su Fillu de s’òmini ddu intregant in is manus de is pecadoris. 42Pesaisindi, andeus: mi’, su chi est traixendumì, est acostiendi».

43E illuegu, in s’ora e totu chi fut chistionendi, lompit Giudas unu de is Doxi e cun issu una truba de genti cun ispadas e fustis po contu de is predis maioris e de is òminis de lei e de is mannus. 44Su traitori ddis iat donau unu sinnali narendiddis: «Su chi ap’a basai, issu est: aciapaiddu e pigaindeddu a sa strinta. 45Lòmpiu e acostiau anch’est issu dd’iat nau: «Rabbì», e dd’iat basau. 46Tandus cuddus dd’iant getau is manus e dd’iant aciapau. 47E unu de is chi fiant innì, nd’iat bogau sa spada e iat fertu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’iat segau s’origa.

48Gesùs iat arrespustu e ddis iat nau: «Seis benius a mi ndi pigai cun ispadas e fustis cumenti e a unu furoni? 49Fia dònnia dì in su tempru cun bosatrus donendi imparu e non m’eis aciapau; siant cumprias perou is Iscrituras.

50Tandus dd’iant lassau e si fiant fuius totus. 51E unu piciocheddu ddi fiat ponendi infatu imboddiau cun d’unu lentzoru in pitzus de sa carri nua e dd’aciapant. 52Issu perou, lassau su lentzoru, si fiat fuiu spollau.

53E nd’iant ingortu a Gesùs anch’est su predi maiori e si fiant pinnigaus totus is predis maioris, is mannus e is òminis de lei. 54E Perdu de aillargu dd’iat postu infatu fintzas aintru de sa pratza de su predi maiori e fut sètziu cun is srebidoris callentendusì acanta de su fogu. 55Is predis maioris e totu su sinèdriu cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu bociri e non nd’agatànt. 56Ca medas faiant is testimongius frassus contras a issu, perou fiant testimongius chi non bessiant paris. 57Unus cantu pesendusindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi: 58«Nosu dd’eus intèndiu, nendi: “Deu nd’ap’a isciusciai custu tempru fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru non fatu a manu”». 59Nemancu aici perou su testimongiu intzoru torràt paris. 60Tandus su predi maiori, strantaxu in mesu, iat pregontau a Gesùs, nendi: «No arrespundis nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?». 61Issu perou abarràt citiu e no arrespundiat nudda. Su predi maiori dd’iat torrau a pregontai, narendiddi: «Tui ses su Cristus, su Fillu de su Beneditu?». 62E Gesùs iat nau: «Seu deu,  e eis a biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta de su Poderi e benendi cun is nuis de su celu».



63Su predi maiori s’iat scorriau su bestiri e iat nau: «Ita abisongiu teneus prus de testimongius? 64Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’iant giuigau in farta de morti.

65E unus cantu iant cumentzau a ddu spudai e a dd’imboddiai sa faci e a ddu pigai a bussinadas e a ddi nai: «Intzerta!»; e is srebidoris ddu pigànt a cropus.

66E, sendu Perdu in giossu, in sa pratza, fut lòmpia una de is srebidoras de su predi maiori 67e candu iat biu a Perdu callentendusì, castiendiddu, dd’iat nau: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 68Issu perou si ndi fut negau narendi: «No isciu e non cumprendu ita ses nendi». E nci fut bessiu a foras ananti de sa pratza e unu caboni iat cantau.

69E sa srebidora, castiendiddu, iat cumentzau torra a nai a is chi fiant innì: «Custu est de i cuddus». 70Issu perou si ndi torràt a negai. E apustis de pagu pagu is chi fiant innì, torrànt a nai a Perdu: «Deaderus, de icuddus tui ses, ca ses Galileu». 71Issu tandus iat cumentzau a frastimai e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, cust’òmini chi seis nendi». 72Illuegu su caboni iat cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’ast ai dennegau po tres bortas». E ddi fut pigau a prangi.

 

3 Sendi issu in Betania, in domu de Simoni su leprosu, sterriu (sètziu) in sa mesa, fut lòmpia una femina chi portàt unu brocullitu de alabastru de ollu de fragus, sintzillu e caru meda e segau (iat) su brocullitu, si nci dd’iat getau a conca. 

4 Nd’iat unuscantu chi fiant arrennegaus intra issus: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus? 

5 Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus francus e donari a is pòburus». E ddiant ameletzada (?) a issa.
 
6 Gesùs tandus ddis iat nau:«Lassaidda stai; puita dda impurtunais? [issa] at fatu un’obra bona a mimi

7 Ca is pòburus ddus teneis sempiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis podeis fai beni, a mimi perou non mi teneis sèmpiri. 

8 Su chi podiat issa dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri su cropus miu po s’interru. 

9 Amen, si nau: in totu su mundu, in calecasiat logu chi (anca) s’at a predicai s’evangèliu, s’at a fueddai puru de su chi at fatu custa, po arregodu de issa».

10 E Giudas Iscariotu, cussu de is Doxi, fiat andau anca fiant is predis maioris po si ddus intregai. 

11 Cuddus candu dd’iant intèndiu si ndi fiant alligraus e iant impromìtiu ca dd’iant a donai (donànt) (dinai de) prata. E cicàt in donnia modu s’ora bona comenti dd’iat podi intregai.

12 E sa primu dì de is Atzimus, candu si sacrificàt sa Pasca, ddi nant is iscientis suus: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti papai sa Pasca?». 

13 Tandus mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai in citai, s’at a obiai un’òmini seidendinci una mariga de àcua; poneiddi infatu 

 

14 e anca nci at a intrai (issu), narai a su meri de sa domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius? 


15 E issu e totu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu, sterriu, aprontau: e innì aprontai po nosu». 


16 Is iscientis nci fiant bessius, fiant andaus a sa citai, iant agatau cumenti ddis iat nau e iant aprontau po sa Pasca.

17 Calau su merì, lompit cun is Doxi. 


18 E candu fiant sterrius papendi, Gesùs iat nau: «Amen, si nau ca unu de bosatrus m’at a intregai, chi est papendi impari cun mimi.». 

19 Iant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essi deu?». 

20 E issu ddis iat nau: «Unu de is Doxi, chi sciundit impari cun mimi in sa trutera. 

21 Siguru, su Fillu de s’òmini si nd’andat, comenti ddu’at iscritu po issu. Arguài a i cuss’òmini po mesu de su cali su Fillu de s’òmini est intregau, mellus po issu chi non fiat nàsciu, cuss’òmini.


22 E candu issus funt papendi, pigau su pani e nada sa beneditzioni, dd’iat pratzìu e dd’iat donau a issus e iat nau: «Pigai: custu est su cropus miu». 


23 E pigau su calixi, torrendi gratzias dd’iat donau a issus, e ddu’ iant bufau totus. 

24 E ddis iat nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, chi est derramau po medas. 

25 Amen, si nau: no, no ap’a bufai prus de su frutu de sa idi fintzas a i cussa dì candu dd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».


26 E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is Olias. 

27 E Gesus ddis narat: «Sigùru, totus eis a arrui comenti ddu’ at iscritu: “Ap’a ferri su pastori e is brebeis puru s’ant a ispaniai ”.

28 Ma apustis chi ap’èssiri stetiu arresuscitau, ap’a caminai ananti de bosatrus a sa Galilea». 

29 E Perdu dd’iat nau: «Totus ant a podi arrui, ma non deu». 

30 E Gesùs ddi narat: «Amen, ti nau ca propiu tui, oi, notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas». 

31 E issu abetiendi fueddàt: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus.

32 E andant a unu cungiau, chi su nòmini fut Getsemani e narat a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu ap’a pregai». 

33 E nd’ingollit impari cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e iat incumentzau a s’ispramai e a s’apeliai. 


34 E ddis narat: «S’anima mia est trista po ndi morri; abarrai innoi e billai». 

35 Andau pagu prus ainnantis arruiàt a terra e pregàt, chi fiat possibili, chi si nd’essat andàda de issu cuss’ora 


36 e naràt: «Abba, o Babu! Po tui est possibili dònnia cosa. Istresianci custu càlixi de mimi! Ma [siat fatu] non su chi bollu deu, ma su chi bolis tui». 

37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai? 

38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni; su spiridu donat agiudu, ma s’omini est chentza de frotza». 

39 E andau torra iat pregau nendi is proprius fueddus.

40 E, benniu torra, ddus iat agataus (torra) dromius, ca is ogus intzoru fiant grais e no isciant ita dd’arrespundi.


41 E andat sa de tre bortas e ddis narat: «Dromeisì e ibasiaisì de imoi in susu. Su contu est fatu, lòmpia est s’ora: mirai, su Fillu de s’òmini est intregau a is manus de is pecadoris. 


42 Pesaisindi, andeus: mirai, cussu chi intregat a mimi, est acostiendi». 

43 E illuegu, megàt ancora de fueddai, si parat ananti Giudas unu de is Doxi e cun issu genti cun ispadas e fustis po contu de is predis maioris e de is òminis de lei e de is mannus. 

44 Cssu chi dd’intrgàt ddis iat fatu custu acinnidu, narendiddis: «Su chi ap’a basai, issu est: aciapaiddu e pigaindeddu a sa strinta. 

45 E arribau, illuegu dd’arribat acanta e ddi narat: «Rabbì!», e dd’iat basau. 

46 Tandus cuddus dd’iant getau is manus a pitzus e dd’iant aciapau. 

47 E unu de is chi fiant acanta, nd’iat bogau sa spada e iat scutu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’iat truncau s’origa.

48 Tandus Gesùs iat fueddau e ddis iat nau: «Seis bennius a mi ndi pigai cun ispadas e fustis cumenti e contras a unu bandiu? 

49 Fia dònnia dì in su tempru cun bosatrus donendi imparu e non m’eis aciapau; siant cumprias aduncas is Iscrituras.

50 Tandus dd’iant lassau e si fiant fuius totus. 

51 E unu piciocu ddi boliat ponni infatu bestiu feti cun d’unu telu de linu in pitzus de sa nua (e) dd’aciapant.


52 Ma issu, lassau su telu de linu, si fiat fuiu a sa nua.


53 E nd’iant pigau a Gesùs anch’est su predi maiori e totus si fiant pinnigaus: is predis maioris, is mannus e is òminis de lei. 

54 E Perdu de aillargu dd’iat sodigau fintzas aintru de sa palatziu de su predi maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris e fiat callentendusì a sa luxi de su fogu. 


55 Is predis maioris e totu su sinèdriu cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu fai morri e non nd’agatànt. 

56 Ca medas faiant is testimongius frassus contras a issu, ma fiant testimongius chi non bessiant paris. 

57 Unus cantu pesendusindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi: 

58 «Nosu dd’eus intèndiu, nendi: “Propiu deu nd’ap’a isciusciai custu santuariu fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru non fatu a manu”». 

59 Ma nemancu aici su testimongiu intzoru torràt paris.


60 Tandus su predi maiori, si ni fut pesau in mesu, iat pregontau a Gesùs, nendi: «No arrespundis nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?». 

61 Ma issu abarràt citìu e no arrespundiat nudda. Su predi maiori dd’iat pregontau torra, e ddi narat: «Ses tui tandus, su Cristus, su Fillu de su Beneditu?». 

62 E Gesùs iat nau: «Seu deu, i eis a biri su Fillu de s’òmini sètziu a manu dereta de su Poderi e benendi cun is nuis de su celu». 

63 Su predi maiori s’iat scorriau su bestiri e narat: «Ita abisongiu teneus prus de testimongius? 


64 Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’iant cundennau ca minescìat sa morti.

65 E unus cantu iant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuài sa faci e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi (ancora) su profeta!»; e is srebidoris ddu pigànt a cropus.

66 E, sendu Perdu in giossu, in su palatziu, fut lòmpia una de is srebidoras de su predi maiori 

67 e candu iat biu a Perdu callentendusì, castiendiddu, ddi narat: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!». 

68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e non cumprendu tui ita est su chi naras.». E nci fut bessiu a foras a sa corti e unu caboni iat cantau.

69 E sa srebidora, biendiddu, iat cumentzau torra a nai a is chi fiant acanta: «Custu est de i cuddus». 

70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de pagu pagu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de i cuddus tui ses, ca ses Galileu». 

71 Issu tandus iat cumentzau a maledixi e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, cust’òmini chi seis nendi». 

72 Illuegu su caboni iat cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’as ai dennegau po tres bortas». E si scapat a prangi.


3 Sendi issu in Betania, in domu de Simoni su lebbrosu, sterriu (sètziu) in sa mesa (po prandiri), fut lòmpia una femina cun d’unu brocullitu de alabastru (prenu) de ollu de fragus, sintzillu e caru meda; issa at segau su brocullitu, e (si) nci dd’at getau (s’ollu) a conca.
4 Nd’iat unuscantu però chi si fiant arrennegaus tra issus: «Puita s’est fatu custu sperdìtziu de ollu de fragus?
5 Si podiat bèndiri cust’ollu a prus de trexentus … e donari a is pòburus». E fiant ameletzendidda meda.
6 Ma Gesùs at nau:«Lassaidda stai; poita dda impurtunais? [issa] at fatu un’opera bona po mimi.
7 Ca is pòburus ddus teneis sempiri cun bosatrus e, candu boleis, ddis podeis fai beni, ma a mimi non mi teneis sèmpiri.
8 Su chi podiat fai issa dd’at fatu: s’est acudia innantis a ùngiri su cropus miu po s’interru.
9 E si ddu nau deaderus: in calecasiat logu, in totu su mundu innui s’at a predicai s’Evangèliu, s’at a fueddai puru, po arregodu de issa, de su chi at fatu custa (femina)».
10 E Giudas Iscariot, cussu de is Doxi (apostulus), fut andau anca fiant is predis maioris po si ddus intregai.
11 Insaras issus candu dd’ant intèndiu si ndi fiant alligraus e iant impromìtiu ca ddi donànt dinai (dd’iant a donai dinai). E issu cicàt in donnia modu s’ora bona comenti si ddus iat a podiri intregai.
12 E sa primu dì de is Panis Atzimus, candu si sacrificànt is angionis de Pasca, is iscientis suus ddi narant: «A innui bolis chi andeus a aprontai po ti (in modu chi potzas) papai sa Pasca?».
13 E mandat duus de is iscientis suus e ddis narat: «Andai (Baxi) in citadi e s’at a obiai un’òmini chi est seidendinci una mariga de àcua; sodigai a issu,
14 e anca nci at a intrai, narai a su meri de domu: su Maistu narat: Innui est s’aposentu miu po ddui papai sa Pasca cun is iscientis mius?
15 E issu e totu s’at a amostai un’aposentu in susu, mannu, sterriu, aprontau: e innì aprontai po nosu».
16 E is iscientis nci funt bessius e funt andaus a sa citadi e ant agatau comenti ddis iat nau issu e ant aprontau po sa Pasca.
17 E a parti de merì, lompit cun is Doxi.
 18 E candu issus fiant sterrius  e fiant papendi, Gesùs at nau: «Si ddu nau deaderus: ca unu de bosatrus m’at a intregai, unu chi est papendi impari cun mimi».
19 Ant cumentzau a s’intristai e a ddi nai a unus a unus: «No ap’essiri deu?».
20 E issu ddis at nau: «Unu de is Doxi, su chi sciundit cun mimi in su pratu (tianu).
21 Ca de siguru su Fillu de s’òmini si nd’andat, comenti ddu’at iscritu po issu, ma ohi po cuss’òmini po mori de su cali benit intregau su Fillu de s’òmini, mellus po issu chi non fiat nàsciu cuss’òmini.
22 E candu issus fiant papendi, at pigau su pani, at nau sa beneditzioni (at benedixiu a Deus), dd’at pratziu e dd’at donau a issus e at nau: «Pigai: custu est su corpus miu».
23 E at pigau su calixi, at torrau gratzias e dd’at donau a issus, e ddu ant bufau totus.
24 E ddis at nau: «Custu est su sanguni miu de s’alliantzia, chi est derramau po medas.
25 Si ddu nau deaderus: no, no ap’a bufai prus de su frutu de su sramentu (sa idi) fintzas a icussa dì candu dd’ap’a bufai nou, in s’arrenniu de Deus».
26 E cantau s’innu, nci fiant bessius a su monti de is Olias (Olivarius).
27 E Gesus ddis narat: «De siguru totus eis a arrui ca ddu at iscritu:
“Ap’a ferri su pastori
e is brebeis s’ant a ispaniai”.
28 Ma apustis chi ap’èssiri istetiu arresuscitau, ap’a camminai ananti de bosatrus in Galilea».
29 Insaras Perdu dd’at nau: «Totus ant a podiri arrui, ma no deu».
30 E Gesùs ddi narat: «Ti nau deaderus, propiu tui tui, oi, notesta e totu, innantis chi cantit duas bortas su caboni, m’as a dennegai tres bortas».
31 Insaras issu abbetiendi sighiat a nai: «Fintzas e chi essa dèpiu morri impari cun tui, non t’ap’a dennegai mai». E sa propriu cosa narànt totus is atrus puru.
32 E andant a unu cungiau, chi ddi narànt Getsemani e narat a is iscientis suus: «Setzeisì innoi, in s’ora chi deu ap’a pregai».
33 E pigat impari cun issu a Perdu, a Giacu e a Giuanni e at incumentzau a s’intimorigiai (striorai) e a s’apeliai.
34 E ddis narat: «S’anima mia est trista po ndi morri; abarrai innoi e billai».
35 E andau pagu prus ainnantis nci arruiat a terra e pregàt, chi fiat possibili, a nci (ddui fai) passai de icuss’ora.
36 E naràt:«Abbà!Babbu miu! Tui podis (fai) totu: Istresianci custu càlixi! Ma no siat fatu su chi bollu deu, ma su chi bolis tui».
37 E andat e ddus agatat dromius e narat a Perdu: «Simoni, dromiu ses? Mancu un’ora as pòtziu billai?
38 Billai e pregai, po no andai faci a sa tentatzioni; Deus gi agiudat, ma s’omini est chentza de frotza».
39  E ndi fut torrau a andai e at pregau narendi is propius fueddus.
40 E, torrau a andai, ddus at agataus dromius, ca is ogus insoru fiant grais, e no isciant ita dd’arrespundiri.
41 E andat sa de tre bortas e ddis narat: «Dromeisì e ibasiaisì de imoi in susu. Su tanti (contu) est fatu. Lompia s’ora est: Eccu, a su Fillu de s’òmini ddu intregant a is manus de is pecadoris.
42 Pesaisindi, andeus: eccu innoi, su chi m’intregat, ndd’est acostiau».
43 E illuegu, candu issu megàt ancora de fueddai, si parat ananti Giudas unu de is Doxi e cun issu (una truba de) genti cun ispadas e fustis po contu de is predis maioris e de is òminis de sa Lei e de is mannus.
44 Cussu chi dd’intregàt, ddis iat donau unu sinnali, narendiddis: «Su chi ap’a basai, est issu: arrestaiddu e ingolleindeddu beni tentu (a frimu).
45 E illuegu est andau si dd est acostiau e ddi narat: «Su maistu! », e dd’at donau unu basidu.
46 Insaras cuddus dd’ant getau is manus a pitzus e dd’antarrestau.
47 E unu de is chi fiant acanta, nd’at bogau sa spada e at iscutu a su srebidori de su predi maiori e ndi dd’at istruncau s’origa.
48 E Gesùs at cumentzau a ddis iat nai: «Comenti e contras a unu bandiu, cun ispadas e fustis seis bessius a m’arrestai.
49 Dònnia dì fia cun bosatrus in su tempru donendi imparu e no m’eis arrestau; siant cumprias duncas is Iscrituras.
50 E dd’ant lassau e si funt fuius totus.
51 E a unu picioccu chi ddi boliat ponni infatu (chi fiat ponendi infatu) bestiu feti de arroba (pannu) de linu in pitzus cicant de dd’arrestai.
52 Ma issu, nci at lassau arrui s’arroba e s’est fuiu a sa nua (spollau).
53 E nci ant ingortu a Gesùs anca fiat su predi maiori e totus s’obiant a pari: is predis maioris, is mannus e is òminis de sa Lei.
54 E Perdu de aillargu dd’at sodigau fintzas aintru de sacorti de su predi maiori e abarràt sètziu cun is srebidoris e fiat callentendisì acanta de sa luxi (pampa) de su fogu.
55 Insaras is predis maioris e totu su sinèdriu cicànt unu testimongiu contras a Gesùs, po ddu fai morri e no nd’agatànt.
56 Ca medas donànt testimongiu frassu contras a issu, ma fiant testimongius chi non torrànt paris.
57 E unuscantu pesendisindi donànt testimongiu frassu contras a issu, narendi:
58 «Nosu dd’eus intèndiu, narendi: Propiu deu nd’ap’a isciusciai custu santuariu (logu santu) fatu a manu e aintru de tres dis nd’ap’a pesai un’atru no fatu a manu». 59 ma nemancu aici su testimongiu insoru torràt paris.
60 E su predi maiori, si ndi fut pesau in mesu, e iat pregontau a Gesùs, narendi: «No arrespundis nudda? Ita testimongiu funt donendi custus contras a tui?».
61 Ma issu abarràt citiu e no at arrespustu nudda. Su predi maiori ddu torràt a pregontai, e ddi narat: «Ses tui duncas su Cristus, su Fillu de su Beneditu?».
62 Insaras Gesùs at nau: «Seu deu,
e eis a biri su Fillu de s’òmini
sètziu a manu dereta de sa Potentzia de Deus
e benendi cun is nuis de su celu».
63 Su predi maiori insaras s’at scorriau su bestiri e narat: «Ita abbisongiu teneus prus de testimongius?
64 Eis intèndiu su frastimu. Ita si ndi parit?». E totus dd’ant cundennau ca minesciat sa morti.
65 E unus cantu ant cumentzau a ddu spudai e a ddi cuai sa faci e a ddu e a ddu scudi e a ddi nai: «Faiddu imoi su profeta!». E is srebidoris ddu pigànt a istrempadas (dd’abbofettànt?).
66 E, sendu Perdu in giossu, in sa corti, lompit una de is srebidoras de su predi maiori
67 e candu at biu a Perdu callentendisì, dd’at castiau e ddi narat: «Tui puru cun su Nazarenu fiast, cun Gesùs!».
68 Ma issu si ndi fut negau, narendi: «No isciu e no cumprendu, tui, ita est su chi ses narendi». E nci fut bessiu a foras ananti de sa corti e unu caboni at cantau.
69 E sa srebidora, dd’at biu, e at cumentzau torra a nai a is chi fiant acanta: «Custu est de i cuddus».
70 Ma issu si ndi torràt a negai. E apustis de unu pagheddu is chi fiant acanta, narànt a Perdu: «Deaderus, de icuddus ses, ca ses Galileu».
71 Issu tandus at cumentzau a frastimai (maledixi) e a giurai: «Ca no ddu connòsciu, a icust’òmini chi seis narendi».
72 E illuegu su caboni at cantau sa de duas bortas. E Perdu si ndi fut arregodau de su fueddu chi dd’iat nau Gesùs: «Innantis chi su caboni cantit duas bortas, m’as a dennegai po tres bortas». E at iscapau a prangiri.
 

 

Discussione